Pa besuar, nuk mund te rrohet...!

Besimi ne Krijuesin tone te lavdishem dhe fuqiplote eshte thelbi tere qenesise. Te shpresosh ne perkrahjen e Tij, ne cdo frymemarrje te normalte apo plot gulshe, eshte energjia e brendshme,qe mban driten hyjnore te çelur perhere, e cila ndriçon perhere fatin, duke sjelle ne kujtese perhershmerisht, ajetin e Kuranit fisnik:_'mos e humb shpresen ne meshiren e Allahut...', nje ajet, nje porosi hyjnore,qe e mbush zemren me shprese dhe optimizem te pambarim, ne cdo sfide jetesore, nje mendim i shkelqyer per Allahun, mendim te mire, te cilin Ai , i lartesuari e pelqen shume, dhe e shperblen njeriun mendimtar, besimtarin apo besimtaren shpreseplote, duke e bere jeten e tij ne caste delikate, dhe caste te egra, nje oaz te dritesimit hyjnor, ku fitohet paqja e shpirtit, paqja e zemres, paqja e perhershmerise.