Sekretet e leximit te disa sureve te premten

Të premten , besimtari has në një numër suresh, qoftë duke i lexuar vetë, siç është Surja Kehf, ose duke i dëgjuar ato nga imami i xhamisë gjatë sabahut ose namazit të xhumasë, ose duke i dëgjuar ato gjatë hytbes së xhumasë. Kur i numërova këto sure, zbulova se ishin tetë, duke përfshirë ato mekase, të cilat janë suret Es-Sexhde, Kaf, El-Kehf, El-A’la dhe El-Ghashije, si dhe ato medinase, të tilla si El-Xhumu’a, El-Munafikun dhe El-Insan. Këto janë tetë sure që Profeti , paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të, i recitonte dhe i nxiste njerëzit t’i recitonin ato të premten.[1]   Dhe nga besimi ynë se çdo veprim që urdhëron Zoti ose i Dërguari i Tij, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe; Ai përmban mençuri dhe kuptime, disa prej të cilave janë të dukshme për vëzhguesin kontemplativ dhe të menduar në shikim të parë, dhe disa prej të cilave kërkojnë përdorimin e mendimit për t'i nxjerrë dhe për t'i nxjerrë ato. Pra, do të përpiqemi të meditojmë mbi këto tetë sure. Le të shohim disa nga sekretet e këtij avantazhi dhe virtyti që ajo zotëron.   Këto sure kanë të përbashkët se u kujtojnë njerëzve çështjet kryesore në jetën e tyre, të cilat duhet t'i përsëriten besimtarit vazhdimisht, në mënyrë që ato të rrënjosen fort në shpirtrat e tyre dhe të eliminojnë çdo dyshim. Përsëritja e tyre formëson vetëdijen e besimtarit i cili merr pjesë rregullisht në këto lutje me xhematin.   Së pari: Suretu El-Kehf : Shumica e atyre që meditojnë mbi këtë Sure e shohin se qëllimi rreth të cilit sillen vargjet e kësaj Sureje është udhëzimi se si të shpëtohesh dhe të mbrohesh nga të gjitha llojet e sprovave . Surja përmban katër shembuj sprovash: Konsiderohet si një nga sprovat më të mëdha që një person mund të përballet në jetën e tij: Sprova e fesë në historinë e Banorëve të Shpellës, dhe si të rinjtë iu përmbajtën Zotit dhe ikën nga mosbesimi i popullit të tyre, kështu që Zoti i mbrojti dhe i shpëtoi. Tundimi i parave në historinë e pronarit të dy kopshteve, dhe si burri dështoi në provë dhe Zoti ia shkatërroi paratë. Tundimi i dijes në historinë e Al-Hidrit me Moisiun, paqja qoftë mbi të, dhe si Al-Hidri e falënderoi Zotin për këtë bekim. Sprova e mbretërimit në historinë e Dhulkarnejnit dhe si Dhulkarnejni ia doli mbanë në këtë sprovë duke qenë mirënjohës për këtë bekim të madh dhe duke e përdorur atë në bindje ndaj Zotit.   Besimtari duhet t’i kujtojë vazhdimisht këto kuptime të mëdha, prandaj i është urdhëruar t’i recitojë ato çdo të premte. Emri i saj tregon subjektin dhe qëllimin e saj, që është (shpella). Është një mbrojtje materiale për këdo që zakonisht i drejtohet asaj, dhe po kështu kuptimet dhe vargjet e kësaj sureje janë një mbrojtje për këdo që e reciton atë dhe mediton mbi të nga këto sprova, dhe një nga sprovat më të mëdha është sprova e Dexhallit, dhe për këtë arsye Profeti, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe, tha: " Kushdo prej jush që e sheh atë - që do të thotë Dexhallin - le t'i recitojë atij vargjet hapëse të Sures Kehf " ( Sahih Muslim [2936]). Dhe në një transmetim tjetër: “ Kushdo që reciton dhjetë ajetet e fundit të Sures Kehf, kjo është mbrojtje për të nga Dexhalli ” (Transmetuar nga Nesai në Amal al-Jewm wa al-Lejlah [948]).   Zoti paralajmëroi kundër shejtanit gjatë kësaj sureje dhe tregoi kundërshtimin dhe armiqësinë e tij ndaj njerëzimit, duke thënë: { Dhe [përmend] kur u thamë engjëjve: "Bëni sexhde Ademit!" E ata bënë sexhde, përveç Iblisit. Ai ishte një nga xhindët dhe u largua nga urdhri i Zotit të tij. A do ta merrnit atë dhe pasardhësit e tij për miq në vend Timin, ndërkohë që ata janë armiq tuaj? Një shkëmbim i keq për zullumqarët. } [El-Kehf: 50]   E dyta: Suretu Es-Sexhde: Vargjet e tij sillen rreth shpjegimit të së vërtetës së krijimit dhe kushteve të njeriut në këtë botë dhe në botën tjetër, me një shpjegim të qartë dhe të mjaftueshëm që largon nga shpirti njerëzor çdo ide ateiste që përpiqet të depërtojë në mendjen e besimtarit, mes turmës së ideve dhe globalizimit të kulturave. Aty përshkruhet me hollësi se si Zoti krijoi qiejt dhe tokën në gjashtë ditë dhe si krijoi njeriun e parë nga balta dhe pasardhësit e tij nga uji i përçmuar, në një detaj të mrekullueshëm që e qetëson zemrën e besimtarit, ia rrit lidhjen me Zotin e tij dhe e bën atë të paaftë të bëjë asgjë tjetër përveçse t’i përulet Atij. Kjo është arsyeja pse u quajt Suretu Sexhdeh, dhe sexhdeja e recitimit ishte e përcaktuar në ajetin e pesëmbëdhjetë të ajeteve të saj.   E treta: Surja Kaf : Surja Kaf, Profeti, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të , e recitonte atë në hytben e xhumasë në shumë raste. Umm Hisham bint Haritha, Zoti qoftë i kënaqur me të, përmendi një hadith që tregon se Profeti, paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të, shpesh e recitonte suren Kaf në hytben e xhumasë, ndërsa tha: “Unë nuk e mësova { Kaf . Pasha Kuranin e Madhërishëm } [Kaf:1] përveçse nëpërmjet gjuhës së të Dërguarit të Zotit, paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të. Ai e recitonte atë çdo të premte në minber, kur u drejtohej njerëzve.” (Transmetuar nga Muslimi [378]). Ajetet e tij sillen rreth shpjegimit të realitetit të ringjalljes dhe të Ditës së Fundit, me prova për Ditën e Fundit dhe ringjalljen pas vdekjes , dhe prova për njëshmërinë e hyjnisë përmes njëshmërisë së zotërimit.   Së katërti: Surja El-Xhumu'ah: U quajt Suretu El-Xhuma, sepse përmend të premten dhe thekson përkujtimin e kombit në këtë ditë të madhe. Me hirin e Zotit mbi të duke dërguar Muhamedin, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, dhe që Zoti e bëri atë udhërrëfyes për të pas devijimit të qartë në të cilin ajo ishte, nuk ka dyshim se kjo është një nga çështjet më të mëdha në jetën e besimtarit, e cila nuk duhet të mungojë nga mendja e tij, dhe për këtë arsye ishte urdhëruar ta recitonte atë në namazin e xhumasë.   E pesta: Surja El-Munafikun: Surja thekson ekspozimin e hipokritëve, shpjegimin e natyrës së tyre të vërtetë dhe nxjerrjen në pah të karakteristikave të tyre më të spikatura, për të shërbyer si një paralajmërim javor, Nga një sekt i rrezikshëm që po e shkatërron Islamin nga brenda dhe po ua bën të qartë besimtarëve se fortesat tona kërcënohen nga brenda nga këta hipokritë! Për shkak të rrezikut të tyre të madh dhe pranisë së tyre të vazhdueshme në shoqëri, që nga koha e Profetit, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe, deri më sot; Ishte urdhëruar të paralajmëroheshin kundër tyre vazhdimisht, duke e recituar këtë sure në namazin e xhumasë.   E gjashta: Surja El-Insan: Sura thekson përkujtimin e njeriut për krijimin e tij fillestar dhe shpjegon rezultatin dhe fatin e tij në jetën e përtejme. Për të qenë vigjilentë dhe të vetëdijshëm për situatën tuaj, Zoti ka detajuar në këtë Sure se si Ai filloi krijimin e njeriut, si u ndanë njerëzit në besimtarë mirënjohës dhe jobesimtarë mosmirënjohës, si dhe fatin e secilit prej dy grupeve. Ai shpjegoi më hollësisht fatin e banorëve të Xhenetit për t’i emocionuar dhe motivuar besimtarët. Ai theksoi bekimin e shpalljes së Kuranit dhe domosdoshmërinë e durimit në veprimin sipas tij.   E shtata: Surja El-Ala: Qëllimi i kësaj sureje është të theksojë lidhjen e shpirtrave me Zotin e Plotfuqishëm, Më të Lartin, dhe dëshirën për Ahiretin dhe kënaqësitë e saj, dhe jo të jenë të lidhur me këtë botë dhe shkëlqimin e saj të përkohshëm. Ai mbart një mesazh të shkurtër dhe të fokusuar, duke i theksuar besimtarit se ngritja e vërtetë është në bindjen dhe frikësimin ndaj Zotit { Ai që ka frikë do të përkujtohet } [El-A’la: 10], dhe se mjerimi dhe humbja qëndrojnë në shmangien e kësaj këshille dhe në lidhjen me këtë botë { Dhe më i mjeri i shmanget asaj, ku do të digjet në Zjarrin e Madh . [El-A’la: 11-12]   Vini re këtu se si e përshkroi Ai, i madherishmi, të mjerin duke thënë: { Ku do të digjet në Zjarrin e Madh }. Kjo e vërtetë e madhe duhet të jetë para syve të besimtarit gjatë gjithë jetës së tij dhe duhet t'i përsëritet atij në çdo kohë. Prandaj, recitohet në rekatin e parë të namazit të xhumasë, namazit të Istikhares dhe namazit të Bajramit.   E teta: Surja El-Gashiyah: Kjo Sure e madhe na kujton fuqinë e madhe të Zotit, llojet e njerëzve në Ditën e Ringjalljes dhe fatin e tyre në Jetën e Përtejme. Dhe kaq! Kuptimet e mëdha dhe fatale që besimtari nuk duhet t’i harrojë kurrë dhe të cilat ai duhet t’i mësojë e t’i kujtojë vazhdimisht. Prandaj, është  urdhëruar ta recitojmë atë në rekatin e dytë të namazit të xhumasë, të bajramit dhe të istiskasë.   Ne vërejmë të përbashkëtat midis këtyre tetë sureve si më poshtë: 1. Theksi i saj në çështjet kryesore në jetën e njerëzve. Fillimi i krijimit të qiejve dhe të tokës, fillimi i krijimit të njeriut, metoda e saktë në këtë botë dhe fati në botën tjetër. Këto janë çështje në të cilat njerëzimi ka humbur qartësisht rrugën e drejtë, dhe kjo dihet vetëm nga ata që kanë lexuar librat e të devijuarve dhe kanë ditur se si përpjekjet e tyre kanë humbur rrugën në jetën e kësaj bote, dhe se si Zoti na ka udhëzuar përmes këtij Kurani të madhërishëm. 2. Përsëritja e vargjeve të përkujtimit, përkujtimit dhe përkujtimit në sure. Në Suren El-Kehf, me fjalët e Zotit të Plotfuqishëm: { Dhe kujto Zotin tënd kur harron dhe thuaj: "Ndoshta Zoti im do të më udhëzojë drejt diçkaje më afër sjelljes së mirë se kjo. "} [El-Kehf, vargu 24], dhe fjalët e Tij në një varg të madh që është thelbësor në metodën e besimtarit në adhurimin e tij ndaj Zotit dhe në kufizimin e tij në të: { Dhe ji i durueshëm [duke qenë] me ata që i luten Zotit të tyre mëngjes e mbrëmje, duke kërkuar Fytyrën e Tij. Dhe mos i lër sytë e tu të kalojnë përtej tyre, duke dëshiruar zbukurime të jetës së kësaj bote, dhe mos i dëgjo askujt që nuk beson në Zot.} {Ne e bëmë zemrën e tij të pavëmendshme ndaj përkujtimit Tonë, dhe ai ndoqi epshin e vet, dhe çështja e tij ishte gjithmonë e lënë pas dore. } [El-Kehf: 28], dhe thënia e të Plotfuqishmit: { E kush është më i padrejtë se ai që i kujtohen ajetet e Zotit të tij, por largohet prej tyre dhe harron atë që kanë punuar duart e tij ?} [El-Kehf: 57], dhe thënia e të Plotfuqishmit, duke aluduar në arsyen pse shërbëtori i Musait harroi peshkun, shkak,i cili ishte Shejtani: { Dhe asgjë nuk më bëri ta harroja përveç Shejtanit, që ta përmendja atë.} } [El-Kehf: 36], dhe thënia e Tij në fund të sures, e cila është një nga vargjet më treguese të qëllimit tonë: { Ate dite ua prezantojme xhehenemin…} Atë Ditë, jobesimtarët do të ekspozohen. { Ata, sytë e të cilëve ishin të mbuluar nga përkujtimi Im dhe nuk mund të dëgjonin }, fjalet e Allahut. [El-Kehf: 100-101], dhe në Suren Es-Sexhde: { Vetëm ata që besojnë në ajetet Tona, kur u kujtohen, bien në sexhde dhe e lavdërojnë [Allahun] me falënderim Zotin e tyre, dhe nuk janë arrogantë } [Es-Sexhde: 15], dhe gjithashtu thënia e Tij: { Dhe kush është më i padrejtë se ai që përkujtohet me ajetet e Zotit të tij dhe pastaj largohet prej tyre } [Es-Sexhde, ajeti 22], dhe është përmendur para se homologu i tij të jetë në shpellë.   Në Suren Kaf, ka vargje që sillen rreth kuptimit të përkujtimit dhe përkujtimit, siç është thënia e të Plotfuqishmit: {Vërtet në këtë ka përkujtim për këdo që ka zemër ose dëgjon ndërsa është i pranishëm } [Kaf: 37], dhe në fund të saj Ai tha: { Prandaj përkujtoje me Kuran atë që i frikësohet kërcënimit Tim } [Kaf: 45]. Në suren El-Xhuma, i Plotfuqishmi thotë: { O ju që keni besuar, kur të thirret [ezani] për namaz ditën e Xhumasë [të premtes], atëherë vazhdoni me përmendjen e Allahut dhe lëreni tregtinë.} Kjo është më mirë për ju, nëse vetëm e dinit.} E kur të përfundojë namazi, shpërndahuni nëpër tokë dhe kërkoni nga begatitë e Allahut dhe përmendni shumë Allahun, që të shpëtoni . [El-Xhuma: 9-10]   Në suren El-Munafikun, Allahu i Plotfuqishëm thotë: { O ju që besuat, mos lejoni që pasuria juaj dhe fëmijët tuaj t'ju largojnë nga përmendja e Allahut.} Dhe kushdo që e bën këtë - atëherë ata janë humbësit. } [El-Munafikun: 9], dhe në Suren El-Insan: { Dhe përmende emrin e Zotit tënd mëngjes e mbrëmje .} } [El-Insan: 25], dhe në Suren El-A’la: { Prandaj, përkujto, nëse përkujtimi të bën dobi.} Ai që frikësohet, do të përkujtohet . [El-A’la: 9-10] Në Suren El-Gashije: { Prandaj, përkujto, sepse ti je vetëm përkujtues.} Ti nuk ke kontroll mbi ta . [El-Gashiyah: 21-22] Vini re se si e theksoi ai funksionin e përkujtimit?! Është sikur mesazhi i Profetit, Allahu e bekoftë dhe i dhëntë paqe, të jetë i kufizuar në përkujtim. Për të treguar rëndësinë e kujtimit dhe përsëritjes së saj për ne. Përsëritja e përkujtuesit me derivatet dhe format e tij në këto sure ka rëndësinë e vet, pasi përkujtuesi kërkon përsëritje herë pas here, dhe kjo është në përputhje me urdhrin për t'i lexuar ato çdo të premte në vendet e tyre të njohura. ___________________________ [1]- (Me autoritetin e Ibn Abbasit se Profeti - Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe - lexonte në namazin e agimit të xhumasë { Elif, Lam, Mim. Zbulesa e Librit } [El-Xhuma'ah, ajetet 1-2], Suren Es-Sexhde dhe { A nuk i ka ardhur njeriut një periudhë kohore ?} [El-Insan, ajeti 1], Suren El-Insan, dhe se Profeti - Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe - lexonte në namazin e xhumasë Suren El-Xhuma'ah dhe Suren El-Munafikun (Transmetuar nga Muslimi [879]). Me autoritetin e Ebu Hurejres, Zoti qoftë i kënaqur me të, i cili tha: “Profeti - Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe - lexonte në namazin e agimit të xhumasë {Elif , Lam, Mim . Zbulesa e Librit }, Es-Sexhde dhe { A nuk i ka ardhur njeriut një periudhë kohore?} Mbi njeriun .” (Transmetuar nga Buhariu [891]). 

//:- Shejh Abdul Rahman bin Muadha Al-Shahri,